ترس از شکارچیان باعث ایجاد تغییراتی مانند PTSD در مغز حیوانات وحشی می شود
یک مطالعه جدید توسط دانشگاه وسترن نشان می دهد که ترس از شکارچیان می تواند اثر ماندگار طولانی در مدار عصبی حیوانات وحشی برجا بگذارد و رفتارهای ترسناکی را بروز دهند، قابل مقایسه با اثرات دیده شده در تحقیقات PTSD.
یافته های این مطالعه، به رهبری لیانا ژانت دانشگاه وسترن، اسکات مکدوگال-شاکلتون و مایکل کلینی، در Scientific Reports - Nature منتشر شد. برای اولین بار، ژانت، دانش آموزان و همکارانش به طور تجربی نشان دادند که اثرات قرار گرفتن در برابر شکار در مدار عصبی ترس در حیوانات وحشی می تواند فراتر از دوره پاسخ فوری "جنگ یا پرواز" باشد و در عوض می تواند بیش از یک هفته در حیواناتی که به طور موقت در شرایط طبیعی محیطی و اجتماعی قرار دارند، قابل اندازه گیری باشد.
ژانت، استاد زیست شناسی در دانشکده علوم وسترن و یک کارشناس مشهور در بوم شناسی و عصب شناسی ترس توضیح می دهد: "این نتایج پیامدهای مهمی برای محققان زیست پزشکی، پزشکان بهداشت روان و محیط زیست دارد." "یافته های ما از این عقیده پشتیبانی می کند که PTSD غیر طبیعی نیست، و اثرات طولانی مدت ترس ناشی از شکار با اثرات احتمالی بر باروری و بقا، طبیعی است."
در صورت کمک به فرد برای جلوگیری از وقوع چنین حوادثی در آینده، حفظ حافظه ماندگار قدرتمند از یک برخورد شکارچی خطرناک، به وضوح سودمند خواهد بود و تعداد فزاینده ای از محققان زیست پزشکی به این نتیجه رسیده اند که PTSD هزینه ارث بردن مکانیسم ابتدایی تکاملی است که بقا را بر کیفیت زندگی در اولویت قرار می دهد.
اکولوژیست ها می دانند که شکارچیان نه تنها با کشتن طعمه بلکه با ترساندن آنها، بر تعداد طعمه ها نیز تأثیر می گذارند. به عنوان مثال، ژانت و همکارانش در یک مطالعه قبلی نشان داده اند که والدین ترسیده کمتر توانایی مراقبت از جوان خود را دارند. اثرات طولانی مدت ترس بر مغز نشان داده شده در این مطالعه جدید نشان می دهد قرار گرفتن در معرض درنده می تواند رفتار والدین را برای مدت طولانی پس از آن با تأثیرات منفی بیشتر بر بقای فرزندان از آنچه قبلاً پیش بینی شده بود مختل کند.
این تیم تحقیقاتی را در مورد جوجه های chickadee سر سیاه در Facility Advanced Western for Avian Research (AFAR ) انجام دادند. به مدت دو روز، پرندگان انفرادی در معرض پخش مجدد صدای شکارچیان یا غیر شکارچیان قرار گرفتند و به مدت هفت روز در گله های بیرون از منزل قرار گرفتند که طی این مدت آنها در معرض هیچ نشانه های آزمایشی دیگری قرار نبودند. پس از این دوره هفت روزه، با اندازه گیری واکنش هر فرد به شنیدن صدای زنگ chickadee، رفتارهای ترسناک تحریک آمیز اندازه گیری شد و اثرات طولانی مدت بر روی مدار عصبی ترس با اندازه گیری سطح یک فاکتور رونویسی ژنتیکی در مغز اندازه گیری شد ( آمیگدال و هیپوکامپ).
منبع:
Liana Y. Zanette, Emma C. Hobbs, Lauren E. Witterick, Scott A. MacDougall-Shackleton, Michael Clinchy. Predator-induced fear causes PTSD-like changes in the brains and behaviour of wild animals. Scientific Reports, 2019; 9 (1) DOI: 10.1038/s41598-019-47684-6
