اثر دومینو انقراض گونه ها به تنوع زیستی آسیب می رساند.

تغییرات آب و هوایی جهانی تنوع زیستی را تهدید می کند. برای پیش بینی سرنوشت گونه، اکولوژیست ها از مدل های آب و هوایی استفاده می کنند که گونه های تک را در انزوا در نظر می گیرند. با این حال، این نوع مدل از این واقعیت غافل می شود که گونه ها بخشی از یک شبکه غول پیکر وابستگی متقابل هستند: به عنوان مثال، گیاهان به حشرات نیاز دارند تا گرده های خود را پراکنده کنند، و حشرات به نوبه خود به گیاهان برای غذا بستگی دارند.

هفت شبکه گرده افشانی در اروپا مورد بررسی قرار گرفت.

این نوع تعاملات متقابل سودمند در ایجاد تنوع زندگی بر روی زمین بسیار مهم است. اما اثر متقابل نیز تأثیر منفی می گذارد، زمانی که انقراض یک گونه باعث ایجاد گونه های دیگر وابسته به آن نیز می شود، اثری که "هم انقراضی" نامیده می شود. زیست شناسان تکاملی یا فرشگتی در دانشگاه زوریخ، همراه با اکولوژیست های اسپانیا، بریتانیای کبیر و شیلی، اکنون مقدار زیادی از تغییرات اقلیمی را با تنوع زیستی محاسبه می کنند، زمانی که این وابستگی متقابل بین گونه ها مورد توجه قرار گیرد. برای این منظور، تیم تحقیقاتی شبکه های بین گیاهان گلدار و حشرات گرده افشان خود را در هفت منطقه مختلف اروپا مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

زنبور عسل گرده افشان

انقراض مریم گلی صخره ای به این معنی است که گل تلگرافی هم در معرض خطر است.

جوردی بسامپته نویسنده اول مقاله نمونه ی خاصی برای نشان دادن نتایج مطالعه ارائه می دهد: "در یکی از شبکه های واقع در جنوب اسپانیا، مریم گلی صخره ای 52 درصد احتمال انقراض ناشی از تغییرات اقلیمی در سال 2080 را پیش بینی کرده است. اگر این اتفاق بیافتد یکی از آن گرده افشان ها، زنبور نجار کوچک، به عنوان نتیجه از دست دادن یکی از منابع که به آن وابسته است، با خطر انقراض مواجه خواهدشد. از آنجا که زنبور نجار کوچک نیز گرده افشانی گل تلگرافی را انجام می دهد، آخری هم در خطر انقراض قرار میگیرد." بنابراین در حالی که پیش بینی خطر انقراض گل تلگرافی در انزوا  38 درصد در نظر گرفته شده است، با توجه به شبکه اثر متقابل، خطر به حدود 62 درصد افزایش می یابد.

"اگر تعاملات گونه های فردی نیز در نظر گرفته شود، تعداد کل گونه هایی که در خطر انقراض هستند افزایش می یابد،" بسامپته خلاصه می کند. "برخی از گونه ها با احتمال بسیار پایین انقراض مرتبط با آب و هوا براساس مدل سنتی، به دلیل وابستگی هایشان، در معرض خطر انقراض هستند."

تهدید جدی برای تنوع زیستی در مناطق مدیترانه

نویسندگان همچنین مشاهده کردند که نقش هم انقراضی در افزایش مجموعه ای از گونه های ریشه کن شده می تواند به ویژه در جوامع مدیترانه ای بالا باشد. به عنوان مثال، در یک جامعه در یونان، تعداد کل گونه های گیاهی که پیش بینی می شود تا سال 2080 به صورت محلی از بین برود، با توجه به گونه های در انزوا می تواند تا دو تا سه برابر مقدار انتظار باشد. محققان به دو دلیل به این موضوع اشاره می کنند: اول، مناطق مدیترانه از تغییرات اقلیمی بیشتر از مرکز و شمال اروپا تحت تاثیر قرار گرفته اند. دوم، مناطق جنوب اروپا محل گونه هایی با محدوده های توزیع باریک تر می باشند که باعث می شود آنها بیشتر از توزیع گسترده در معرض انقراض قرار گیرند. با وجود این کسر فراوان گونه ها و تعاملات آنها که منقرض شده اند، شبکه باقی مانده شکننده تر است و به همین دلیل مستعد ابتلا به آبشارهای هم انقراضی است.

منبع:

Jordi Bascompte, María B. García, Raúl Ortega, Enrico L. Rezende, Samuel Pironon. Mutualistic interactions reshuffle the effects of climate change on plants across the tree of life. Science Advances, 2019; 5 (5): eaav2539 DOI: 10.1126/sciadv.aav2539